Hij zit op een bankje aan de singel, zijn rollator staat naast de bank geparkeerd. Hij aait mijn hond en ik sta even stil. Hij wil duidelijk zijn verhaal kwijt.
“Wat vindt u er nou van mevrouw dat de hele Coolsingel in brand stond, het leek wel oorlog. Ik ben oud genoeg om nog precies te weten hoe het was, die brandende stad. En de relschoppers zijn nog zo jong, Onze helden van de toekomst zouden dat moeten zijn. Het zijn verwende prinsjes en prinsessen die altijd hun zin hebben gekregen. Ik wil niet klagen hoor maar in mijn tijd bouwden we aan de stad in plaats van hem af te breken.”
Het gaat zo nog even door en ik voel opnieuw woede in me opkomen. Nietsvermoedend reed ik vrijdagavond naar huis en kon mijn wijk niet meer in omdat alle toegangswegen naar het centrum van de stad afgesloten waren. Niet ten onrechte begreep ik toen ik thuis de TV aanzette.
Ja, ik ben de pandemie en alle bijbehorende beperkingen ook meer dan beu. Toch denk ik dat we dit virus samen moeten bestrijden om ervan af te komen. Het is slimmer dan wij, slaat toe op het moment dat wij verslappen, genadeloos. Maar het zijn niet de mensen die niet gevaccineerd willen of kunnen worden. Het is een groepje kleine ettertjes dat onze stad aanvalt, als een hardnekkig virus.
Ik ben geen echte Rotterdamse, import, maar woon al in deze wereldstad sinds 1988. Ik voel me vanaf dag één Rotterdammer, houd van de handen uit de mouwen steken en van de constante verbeteringen die in de stad doorgevoerd worden. Met plezier denk ik vaak terug aan mijn eerste baan bij Perspektief, een fotogalerie aan de Mauritsweg. Een van de eerste producties was van 010-uitgevers: ‘Die stad komt nooit af’, met beelden van een stad in opbouw van toen nog veelal jonge fotografen. Daar moeten die ettertjes dus vanaf blijven.
Ik houd nog meer van Rotterdam dan toen, wat wonen we in een geweldige stad. Op zaterdag doe ik een boodschap in het centrum. Het is bijna alsof er niets is gebeurd, enkel een paar brandplekken op de grond tonen de resten van het ongehoord geweld. Hulde aan alle Rotterdammers die in de nacht onze stad weer tot leven hebben gebracht. Die stad komt dus zeker wel af! Die stad is af, Die stad dat zijn wij!
Ik kijk opnieuw TV en hoor de krachtige wijze woorden van Ahmed Aboutaleb. Hij heeft absoluut geen advies nodig maar als ik dan toch een poging mag doen: schakel van 2G naar 6 V! Een systeem dat in één zin samengevat kan worden: Samen voor een Veilige Vrolijke Vreedzame stad, waar ruimte is voor Verdraagzaamheid en waar mensen zich Verantwoordelijk en Verstandig gedragen.
Dat is mijn Stad!
Agnes Wijers