Doorkijkkunstenaar Sonja van Dolron veronderstelt overal schoonheid. Beter kijken, doorkijken is haar devies. Voor Blijdorpnieuws gaat zij op doorkijk in de wijk. Want, waar je bent, is het mooi.
“Haast, druk en stress, met je blik op oneindig. Omdat je aan het rennen bent van werk naar de crèche, en door naar een sportschool. Hoe bizar. Zo begon mijn zoektocht naar alledaagse schoonheid, drie maanden geleden, voor deze krant. Maar niets is meer zoals het was.“
Het is tijd om stil te staan, een pas op je plaats te maken, en te zien wat er allemaal om je heen al is. We zullen wel moeten. Alles staat op de rem.
In een roerloze trein, midden in een Fries landschap stond ik eens drie uur stil. Door de piepende noodrem uit mijn waan van de dag gekrijst. Geïrriteerd, maar na een kwartier berust in mijn lot, schoof ik het raam van mijn coupe open. Het landschap in stilstand oogde ineens veel echter, frisser van kleur. In plaats van een voorbijschuivend decor, zag ik een grasveld met wuivende sprieten, ik rook koeien en hoorde een vis spetteren in het slootje langs het spoor. Naast mij openden meer ramen, en na een uur stilstaan waren medereizigers met elkaar aan de praat. Ik zwaaide door mijn raampje naar een geschrokken meisje. Ze lachte en zwaaide terug. Ik besloot niet te gaan bellen, en overpeinsde de meest ingrijpende beslissingen in mijn leven. Telde al mijn lievelingsvakanties. En bedacht ter plekke een nieuw fotoproject.
De dagelijkse werkelijkheid is onder luid piepend remmen tot stilstand gebracht. Raampjes schuiven open. Naast mij zie ik mensen, soms vertwijfeld, hun eigen omgeving opnieuw ontdekken. Nu zwaai ik genietend door mijn raampje naar deze buurmeisjes die mij, tijdens een bewonersinitiatief in Blijdorp, lieten zien: Hoe dan ook, waar je bent, is het mooi.