De Spaanse plaats Santiago de Compostella heeft een enorme aantrekkingskracht op wandelaars. De pelgrims komen van over heel de wereld om deze pelgrimage af te leggen. Vaak wordt een startplaats in Spanje gekozen, soms een in Frankrijk. Maar wandelaars die de tocht vanuit Rotterdam ondernemen zijn uiterst zeldzaam. HenneH de Ruijter (78) uit de Van der Meydestraat voelde die behoefte echter wel en in 2006 ging ze op weg.
“Zeker wel goed geoefend van tevoren?” “Ben je gek, joh”, klinkt het laconiek. “Je oefent genoeg als je onderweg bent.” Ze werd 65 jaar en dacht: Wat nu? Het werd een wandeltocht naar het bekende pelgrimsoord Santiago de Compostella in Noord-Spanje. Naar de kathedraal waar volgens Christelijke overlevering de resten van de apostel Johannes liggen.
Op 27 mei 2006 trok ze de deur van haar woning in de Van der Meydestraat achter zich dicht en begon te lopen. Ze had een rugzak met acht kilo bagage bij zich, niet meer. En ze droeg, net als iedere pelgrim, de Jacobsschelp, waardoor ze als pelgrim herkenbaar was. Haar eerste stop was bij een vriendin in Dordrecht, en haar tweede in Bergen op Zoom. Daar moest ze, net als de pelgrims in vroeger tijden, om een slaapplaats vragen. “Ik belde ergens aan en vroeg of er een slaapplaats voor me was. Na enige uitleg was die er wel. Zeker de eerste keer moest ik alle moed bij elkaar rapen.” Later ging het haar steeds gemakkelijker af. Soms werd ze aan de Jacobsschelp op straat herkend en boden mensen spontaan een slaapplaats aan. Vaak sliep ze in een goed bed, maar ook sliep ze een keer in Frankrijk op zolder op de harde planken. Ook kloosters staan open voor de pelgrims en naarmate je dichterbij de eindbestemming komt, zijn er ook speciale herbergen waar je voor weinig geld kunt eten en slapen. HenneH had een speciaal boekje bij zich waarin ze stempels verzamelde. Aan het eind van de rit kun je daarmee bewijzen dat je de tocht daadwerkelijk lopend hebt afgelegd. In Santiago krijg je dan een speciaal bewijs dat je de tocht voltooid hebt.
Drie jaar lang liep ze een derde deel en ook niet dagelijks. Zo vroeg ze onderweg onderdak bij een wijnboer tijdens de druivenoogst. ‘Ik vroeg of ik mee mocht plukken en kreeg een positief antwoord. Ik ben daar zes dagen gebleven, en was gelijk een enorme ervaring rijker. HenneH kan bijna niet meer stoppen, ze zit vol met anekdotes. Iedere dag was uniek en bracht nieuwe ervaringen met zich mee. HenneH: “Vooral de contacten die je onderweg legt met andere pelgrims zijn onvergetelijk. Na de stad Reims ga je die steeds vaker tegenkomen. Soms zat ik met tien mensen in een herberg, en acht verschillende nationaliteiten: dat is zo leuk!”
Op 10 mei 2008 kwam ze aan. Ze had toen maar liefst 2.460 kilometer gelopen en had daar 113 echte wandeldagen voor nodig. Aankomen op het grote plein voor de kathedraal is dan een bijzonder emotioneel moment. HenneH: “Het is een spirituele tocht en een weg waarop je het leven leert kennen. Voor mij betekende het dat ik doorhad dat ik mijn leven toch wel aardig op de rit had.” Jaarlijks loopt ze nog een stuk van de route met een vriendin. Ze groeide op in het Oude Noorden en woont nu 22 jaar in Blijdorp. “Het is hier zo fijn wonen, ik zit hier helemaal goed!” En die H achter haar naam? Dat is een grafisch grapje en maakt het tot een mooi palindroom.