Blijdorpnieuws redactielid Loor is 26 jaar en woont sinds januari in Blijdorp met haar vriend. In het dagelijks leven is ze portretfotografe en maakt ze deze fotocolumn voor de digitale editie van Blijdorpnieuws.
Je buren. Ken jij ze?
Om heel eerlijk te zijn ken ik mijn buren amper, maar dat wil ik verandering in brengen. Met deze zwart-wit serie en column stap ik met mijn camera de deur uit om kennis te maken met de buren in Blijdorp!
‘Met je buren moet je wandelen en niet handelen’ luidt het gezegde. Handelen zal ook best wel kunnen, denk ik, maar wandelen met mijn hond, Dexter, en daarbij hartstikke veel contact hebben met buurtgenoten is inderdaad waardevol. Ik denk dat dat burencontact wel veel makkelijker gaat als je kinderen hebt of een hond. Want zo gemakkelijk als een hond op zijn ‘buur’ afstapt, aan hem snuffelt en meteen contact maakt, zo makkelijk doen wij volwassen mensen dat niet altijd.
Ik ben Marijana en ik woon al sinds 2006 met veel plezier in Noord. Op dit moment zijn we met zijn zessen: Mijn man Thomas en ik; onze kinderen Bas (14 jaar), Joris (9 jaar) en Lukas (6 jaar); en onze labrador Dexter (11 maanden).
In Blijdorp is het altijd heerlijk vertoeven. Niet alleen in mijn vrije tijd, ik werk er namelijk ook als docent en coach op Wolfert Tweetalig. Als ik niet werk, ben ik in en om het Vroesenpark te vinden; Of het nu mijn hardlooprondje is, zonnebaden met een latte op het terras van het paviljoen, een wandeling met Dexter of picknick of speurtocht met mijn kinderen.
Ik vind het zo prettig dat er altijd leven is op straat, denk aan de dagen rond Halloween; Zoveel tuinen zijn dan tegenwoordig versierd, er lopen hartstikke veel groepjes kinderen verkleed rond. Daar kan ik enorm van genieten. Als er weer eens ijs ligt, gaan we ook met zijn allen massaal dat ijs op, maar bij mooi weer ligt de hele buurt net zo goed met elkaar te keutelen, te eten en te drinken.
Het mooie aan Blijdorp is dus eigenlijk dat gezelligheid niks hoeft te kosten.
Wil ik – of meestal één van de kinderen – wel net iets meer dan het buitenleven, dan eten we wat bij Breakfast in Rotterdam en in de zomer eten we regelmatig ijs bij Gie Gelato. Zelf ben ik ook veel te vinden bij de Geheime Tuin, bij Sajoer – met name voor de sapjes – maar een keer een ontbijt daar is ook pure verwennerij en natuurlijk eet en drink ik graag eens wat in het Vroesenpaviljoen.
Elke dag verplicht het rondje met Dexter lopen werkt voor mij meditatief, naar het park gaan, van mijzelf stil mogen staan (zonder schuldgevoel of idee dat ik iets moet doen), omdat ik er voor Dexter moet zijn. Als de zon dan weer schijnt is even zitten op een terras met een homemade ijsthee of een cappuccino een cadeautje.
Het enige wat ik in het Vroesenpark mis, zijn lantaarnpalen. ’s Avonds wandel ik toch echt liever niet in het pikkedonkere Vroesenpark.