Een kleurrijke vlinder, een vroege vogel, een alleseter en alleskunner. Zo zie ik Elfie als we samen aan de Statensingel onze honden uitlaten. Felgekleurde haren, de schmink van een van haar theatervoorstellingen nog op het gezicht, of wil ze er gewoon graag altijd bijzonder uitzien en heeft ze zich speciaal voor de wandeling mooi uitgedost?
Naast schrijver van kinderboeken, romans en poëzie heeft Tromp haar eigen theatershows en werd zij vanuit haar achtergrond als nachtclubdanseres ‘Dichter in Drag’. Ook presenteert ze met evenveel gemak verschillende talkshows en is haar visie op maatschappelijke vraagstukken net zo kleurrijk als haar uiterlijk, iets wat geregeld voor smaakmakende reuring zorgt.
In november komt een nieuw boek van haar uit: Pietà. De ideeën voor dit boek krijgen vorm als ze voor een werkopdracht in New Orleans is. Daar worden alle beelden die herinneren aan de Amerikaanse burgeroorlog en het racistisch verleden ontmanteld, wat zorgt voor diepe verdeeldheid onder de Amerikanen. Terug in Rotterdam worden de beelden van Piet Hein en Pim Fortuyn beklad. Ze realiseert zich dat deze beelden meer losmaken en meer vertellen over de wereld waarin we leven, dan alle veilige gekanaliseerde kunst in musea.
“Wat is kunst en wat is propaganda?”, vraagt ze zich af.
Korte inhoud Pietà
In een land dat het onze zou kunnen zijn, staat een beeld van een omstreden generaal. Er zijn mensen die dat beeld weg willen hebben. Er zijn ook mensen die het koste wat kost willen laten staan. En dan klimt een jongen het beeld in. Wie is hij? Wat wil hij? En vooral: wanneer komt hij weer naar beneden? Terwijl de burgemeester, de media, de moeder en de demonstranten proberen adequaat te reageren op deze vreemde nieuwe ontwikkeling, komen de onderlinge verhoudingen op scherp te staan. Pietà is een meeslepende mozaïekvertelling van een stadsgeschiedenis onder druk.
“Het is een superspannend tijdsgewricht waarin we leven,” zegt Elfie. “Alles moet snel, berichten moeten altijd korter, je moet voor alles vechten. Daardoor komen meningen ook sneller tegenover elkaar te staan. Als schrijver dwing ik mezelf in andermans huid te kruipen, zodat ik ook begrip krijg voor de mensen die ik totaal niet begrijp.” In haar roman grijpt ze, opgeleid in ‘Writing for Performance’, terug op de Griekse tragedie. Komt het goed in het land dat het onze zou kunnen zijn? Elfie: “Gelukkige mensen maakt een saai boek, dus neen, het loopt niet echt goed af, maar het is wel bevredigend om te lezen.”
Op vrijdag 1 november wordt Pietà gepresenteerd bij uitgeverij de Geus