Michael Haas houdt van cactussen, dat heeft hij van zijn opa. Vorig voorjaar kwam hij bij toeval in een tuincentrum winterharde cactussen tegen. Zo is hij er (weer) mee begonnen, als hobby. En is het een beetje doorgeslagen; cactus erbij, bakje erbij, plankje erbij. Zijn voortuin is inmiddels volledig omgetoverd tot een cactustuin.
Hij heeft cactussen met fantastisch mooi bloeiende bloemen, een paar grote eyecatchers en heel veel kleintjes. De meeste zijn zogenaamde ‘schijfcactussen’, dat is een bepaalde cactusfamilie. Vorig voorjaar was het erg warm en prima weer voor cactussen. Dit jaar is het een stuk natter; dus maakte hij er bouwsels omheen tegen de regen. “De cactussen in het raamkozijn staan goed droog, de rest niet, die hebben dit jaar bescherming nodig.”
“Er zijn duizenden, misschien wel tienduizenden soorten cactussen. De meeste komen uit droge gebieden, maar er zijn er ook die in het regenwoud groeien. Een klein deel kan tegen vorst, die groeien hoog in de bergen, bijvoorbeeld in Argentinië”, legt Michael uit. “Soms op drie, vierduizend meter hoogte. Daar is het koel, er heerst een bergklimaat en ’s winters ligt er een dikke laag sneeuw. De cactussen die daar groeien doen het hier ook goed. Er staan dan ook veel Argentijnse cactussen in mijn voortuin. Ik struin kwekerijen en tuincentra af, maar ik bestel ze ook in Italië en Duitsland. Ik speur op internet naar de juiste namen en tips om ze te kweken. En ik ben aangesloten bij een internationale facebookgroep van kleine schijfcactus liefhebbers. Iedereen post daarop in zijn eigen taal en ook de antwoorden verschijnen in allerlei talen. Kennelijk maakt iedereen in die groep gebruik van google translate.”
“Cactussen moeten droog blijven in de winter, zo’n droge, koude periode hebben ze nodig om te kunnen bloeien,” vertelt Michael. “In september stop ik met water geven en in april begin ik er weer mee, maar niet te veel. Ik voer een constante strijd tegen te veel water en tegen de slakken. In mijn achtertuin kan ik geen cactussen houden, daar komt ‘s winters bijna geen zon, daar is het te donker en te vochtig.”
Michael, in zijn werkzame leven adviseur brandveiligheid, kreeg op zijn 13e verjaardag een boek over cactussen van zijn opa. “Kijk”, zegt hij, “dit is het boek.” Voor in het boek staat in een ouderwetst handschrift voor Michael zijn 13e verjaardag, van opa en oma. “Dat boek is heel speciaal voor me. In mijn jeugd had ik een kas met een vetplantenverzameling. Toen ik studeerde zeulde ik alle planten mee van het ene adres naar het andere, het werden er steeds minder.” Michael woont alweer 24 jaar in Blijdorp hier blijft zijn collectie groeien. En binnen in huis, daar kweekt Michael zeepaardjes. Maar dat is een heel ander verhaal.