Ieder jaar ga ik 5 weken op vakantie. Eerst ging ik alleen of met een vriend, daarna met mijn vrouw en tot dit jaar ook met onze zoon erbij. Al zo’n 25 jaar kiezen we een bestemming ergens op de wereld en laten ons verrassen door wat we daar tegenkomen. We verblijven meestal niet al te lang op één plek, gemiddeld twee tot drie nachten. Je ziet zodoende veel maar je moet ook iedere nieuwe omgeving in een korte tijd zien te doorgronden. Waar kan ik overnachten? Waar is de supermarkt, kroeg of lokale bezienswaardigheid? Waar vertrekt de volgende bus of trein die we over 2 dagen moeten hebben? Geen sleur, geen routineuze handelingen. Vijf weken lichamelijk en geestelijk actief onderweg.
Alhoewel… De manier waarop de weken verlopen is ieder jaar wel hetzelfde. In de eerste week ben ik vooral bezig met onthaasten. De gedachten aan werk en andere verantwoordelijkheden tot ‘Is het gas wel uit’ moeten dan ‘het systeem’ nog verlaten. De tweede week is al een stuk relaxter. Zorgen om alles wat je in Rotterdam hebt achtergelaten ebben weg en het reizen gaat steeds makkelijker. In week drie zit je er lekker in en in week vier ben je helemaal opgegaan in de reis waarna je in week vijf niet meer terug naar huis wil omdat daar de dagelijkse sleur weer op je ligt te wachten.
Alhoewel… Ergens in week vier komen er beelden in mijn hoofd van hoe ik straks weer een broodje ga halen bij De Leeuw en onderweg naar de kapper zwaai. Vrienden en familie weer ga zien of een praatje met de buren maak. Blijkbaar is dat routinematige en de ‘bekendheid’ van dingen toch best fijn. Misschien is het ook ‘je weet pas wat je mist als het er niet is’. Het verlangen ernaar normaal, bekend en dagelijkse routine tijdens die weken afwezigheid is denk ik toch een teken dat je het heel erg naar je zin hebt op de plek waar je woont. Ik kijk nu al uit naar de volgende vijf weken!
Ab Bol