Van doosje naar zorg 

Sana Hamad. Foto Helen van Vliet

Een apotheek is zichtbaar en tegelijk onzichtbaar in de wijk. Waarvoor kun je er, naast je medicijnen, nog meer terecht? En wie is de apotheker? De vader van Sana Hamad vluchtte in 1996 als Koerd uit het noorden van Irak naar Nederland, de rest van het gezin volgde. Sana en haar broers groeiden op in Arnhem. In 2016 werd ze apotheker en sinds 2021 is ze mede-eigenaar van apotheek Blijdorp op het Stadhoudersplein 37.

“Toen ik eind 2018 in deze apotheek kwam werken maakte de apotheek deel uit van de Benu franchiseformule. Sinds 2021 zijn we zelfstandig en geen Benu apotheek meer. Ik ben leefstijl apotheker geworden. In onze apotheek willen we voorlichting geven over gezonder leven, checks doen en ons richten op preventie, voorkomen is beter dan genezen. Mensen hebben zelf de regie, wij kunnen ze daarbij ondersteunen in een leefstijl spreekuur. We willen zichtbaarder worden in de wijk en gaan langs bij mensen die thuiskomen uit het ziekenhuis. Ook geven we voorlichting over het gebruik van de baxterrol, een medicijnrol waar jouw medicijnen per dag in een zakje verpakt zitten. Mensen denken dat dit speciaal voor ouderen is, maar het is reuze gemakkelijk wanneer je meer medicijnen hebt. 

Terug naar lokaal 
Een band opbouwen met de cliënt, advies geven, dat is de kant die we op moeten. Wij waken over het medicatiedossier van onze patiënten. Wanneer je van een specialist een geneesmiddel krijgt dat niet matcht met andere medicijnen die je slikt, dan piept ons systeem. Zo voorkomen we ziekenhuisopnames door verkeerd gebruik van medicatie. Mijn assistenten druk ik op het hart om contact te maken met de cliënten, om mensen aan te kijken. Soms is het druk, maar dat mag nooit de reden zijn dat er geen contact is. In het verleden hebben we op dit gebied steekjes laten vallen, dat mag niet meer gebeuren.

De meeste geneesmiddelen worden nu geproduceerd in China en India. De systemen zijn daar efficiënt ingericht. Wanneer er daar iets misgaat heeft de hele wereld een probleem. Dit is de verklaring van het wereldwijde tekort, maar in Nederland blijkt de situatie extra ernstig, hier wordt een hele lage vraagprijs voor medicijnen gehanteerd. Zorgverzekeraars kopen sinds 2008 zelf hun medicatie in, tegenwoordig hebben ze er weinig voor over. Daarom leveren geneesmiddelenproducenten liever aan buurlanden, die bereid zijn om meer te betalen voor hetzelfde doosje. Medicijnen zouden weer lokaal geproduceerd moeten worden in Europa. Het vak apothekersassistent is hierom minder leuk geworden, we moeten vaker mensen teleurstellen vanwege beslissingen van de zorgverzekeraar. Het wordt wel eens ruzie aan de balie. Ik vind dat iedereen zou moeten krijgen waar hij aan gewend is. Je moet je goed voelen bij het medicijn dat je slikt. 

Meer tijd dan vroeger
Door de medicijntekorten moeten we veel van de voorgeschreven geneesmiddelen omzetten naar iets anders. Mensen weten inmiddels dat er tekorten zijn, daardoor is er gelukkig meer begrip. Iemand die al 30 jaar pillen slikt moeten we uitleggen dat we voortaan met pleisters gaan werken. Mag je daar wel mee douchen, hoe werkt het precies? Dit kost tijd. Bovendien zijn assistenten langer met de bestelling bezig, we hebben de expertise, maar moeten met huisartsen en specialisten overleggen. Het terugnemen van oude geneesmiddelen, alles uit de doosjes halen en hoogstpersoonlijk naar het milieupark brengen, komt daar nog eens bij. Medicijnen mogen niet gerecycled worden. De laatste tijd wordt hier voor bepaalde geneesmiddelen anders naar gekeken. Wanneer recyclen doorgevoerd wordt, levert dat een enorme besparing op.

Gezond Blijdorp
Het is fijn dat wij in een gezondheidscentrum zitten, er zijn korte lijntjes, ook met andere artsen uit de wijk. De geneesmiddelen uitgifteautomaat aan de zijkant van de apotheek is (zeker sinds corona) een groot succes. Medicijnen zijn, na een eerste uitgiftegesprek aan de balie, 24 uur per dag beschikbaar, ook in het weekend. Wanneer ik alles op een rijtje zet denk ik dat iedereen ons weet te vinden, dat is het probleem niet. Meer erkenning is waar we naar op zoek zijn. Erkenning als specialist op medicatiegebied, als zorgverlener en als autonoom professional. Gelukkig zie ik daar steeds meer verandering in komen.” 

 In de digitale nieuwsbrief van De Wijkkrant wordt bekend gemaakt wanneer de leefstijl spreekuren beginnen.