Schrijver en beeldend kunstenaar Marike Vierstra (1958) debuteerde deze zomer met Wat beweegt de brommerpiloot. Het is een tragikomische roman die gebaseerd is op haar eigen leven.
Marike Vierstra is geboren in Deventer. Ze is veel verhuisd, maar woont nu alweer 22 jaar in Blijdorp. Eerst bij het Vroesenpark en later aan de Statensingel. Ze studeerde af in de achttiende-eeuwse Nederlandse letterkunde aan de universiteit van Amsterdam en combineert het schrijven al jarenlang met beeldende kunst. Vierstra: “Ik werkte overdag voor een krant en ging ‘s avonds naar de kunstacademie. Ik volgde 3D-beeldhouwen en maakte groot ruimtelijk werk, vaak met een huid van steenkool.” Terwijl ze met haar beeldende kunst bezig was werkte Marike tussen de bedrijven door aan haar roman. Dat schoot niet op. “Een paar jaar geleden dacht ik ‘en nu ga ik er echt de hele dag aan werken’. Dat beviel goed. Al met al ben ik er zo’n drie jaar mee bezig geweest.”
Twee verhaallijnen
Wat beweegt de brommerpiloot speelt in de jaren zeventig en gaat over de achttienjarige Nelly Nachtegaal die haar ouders verliest door een verkeersongeluk. Ze voelt zich verantwoordelijk voor haar twee jongere broers: Tjibbe en de verstandelijk gehandicapte Okker. Het boek heeft twee verhaallijnen die elkaar afwisselen. In het eerste verhaal volgen we Nelly die op haar Puch naar Zuid-Frankrijk reist. In het tweede verhaal volgt de lezer de gebeurtenissen na het overlijden van Nelly’s ouders.
“Ik heb bewust die afwisseling gezocht”, vertelt Marike. “Aan de ene kant de beschrijving van de thuissituatie en aan de andere kant de reis van Nelly naar Frankrijk. Die tocht schept bij de lezer verwachtingen en brengt beweging in het verhaal. En het laat iets van de zelfstandigheid zien die het hoofdpersonage heeft.” Tussen de bedrijven door schetst Vierstra een mooi beeld van de jaren zeventig, een periode waarin mensen op Puch-brommers rijden, waarin ze sjekkie’s draaien en er letterbakken aan de muur hangen.
In juni werd Wat beweegt de brommerpiloot feestelijk in boekhandel Donner gepresenteerd. Er waren mensen van de Puch-Tomos-club bij die hun Puchs hadden meegebracht. De brommer speelt in het boek immers een prominente rol. “Voor de jongeren in de zaal was dat nieuw, die zijn tegenwoordig alleen maar scooters gewend.”
Een lichte toon
Hoewel het een zwaar onderwerp betreft, het is niet niks om je beide ouders op jonge leeftijd te verliezen, heeft het boek een prettige, lichte, tragikomische toon. Dat heeft Marike bewust zo gedaan: “Ik heb geprobeerd het verhaal zo lichtvoetig mogelijk te beschrijven. Dat zit ook in mijn karakter.” Het boek is voor een belangrijk deel autobiografisch. “Het verhaal is gedeeltelijk gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen uit mijn leven. Mijn ouders zijn overleden door een verkeersongeluk toen ik 18 was en ik heb ook echt een verstandelijk gehandicapte broer. Grosso modo is dit het verhaal zoals de werkelijkheid toen was. Maar, het is wel mijn verhaal. Vraag je iemand anders naar de gebeurtenissen uit die tijd, dan hoor je weer een ander verhaal.”
Het boek ligt nog maar net in de winkel, maar Vierstra heeft alweer plannen voor nieuwe boeken. “Ik heb nog allerlei verhalen liggen waar ik wat mee wil gaan doen. Maar eerst ga ik mijn graphic novel afmaken. Ik beschrijf daarin het leven van mijn verstandelijk gehandicapte broer in losse, een beetje ruige tekeningen. Ik behandel zijn leven vanaf zijn geboorte. Je krijgt dan echt een beeld van zo iemand in zijn tijd. Dat is nog nooit eerder gedaan.”
Marike Vierstra, Wat beweegt de brommerpiloot, Uitgeverij De Meent