Elk jaar zijn ze er ineens weer, de kerstboompjes in de Bergsingel. Eerst zagen we ze in het middelste gedeelte (tussen Bergselaan en Berkelselaan), maar later ook (af en toe) in het voorste en geregeld in het achterste deel van de singel. Het is een fantastisch gezicht, zeker ’s avonds wanneer alle lampjes branden. Auto’s stoppen, er zijn ineens meer mensen die hun hond uitlaten en fietsers stappen af om foto’s te maken. Het is een initiatief van Willem Velthuizen, Irene Volbeda en Birte van Elk, alle drie woonachtig op de Bergsingel plus veel van hun buren, de vrijwilligers van de Bergsingelkerk en CSBO Bergkristal.
“Het begon allemaal in 2016 op een nieuwjaarsborrel”, vertelt Willem Velthuizen. “We fantaseerden over verfraaiing van onze singel en het werden al snel boompjes ín de singel. Er wonen nogal wat leden van duikvereniging Rotterdam op de Bergsingel en die wisten wel hoe de boompjes in het midden van de singel te krijgen”, vertelt Willem Velthuizen verder. “De eerste paar jaar hebben we samen uitgevogeld hoe het project het best uitgevoerd kon worden. Nu geef ik het startsein en zorg dat we alle noodzakelijke spullen in huis hebben. Waar nodig vraag ik bewoners op basis van hun deskundigheid om advies. De bewoners van de singel vinden het leuk om er samen aan te werken, zo leren ze elkaar kennen en ontstaat er verbinding.”
Spannende dag
“Na alle voorbereidingen is het op de eerste zaterdag in december zover”, gaat Willem verder. “Die dag bestaat uit 3 fasen. Eerst komen (vooral) de mannen om het boor-, timmer-, en sjouwwerk te doen. Ze bevestigen de boompjes op voorbewerkte pallets en zorgen voor stabiliteit en drijfvermogen. Daarna gaan gezinnen met kinderen de boompjes versieren. De kinderen van de Bergkristalschool hebben dan al twee bomen versierd. De derde fase ziet er spectaculair uit. Duikers varen de boompjes naar het midden van de singel en zetten ze aan alle kanten vast met spanlijnen. Hans van den Hul (van duikvereniging Rotterdam) doet dat al vanaf het begin samen met een paar duikers uit de buurt. In het diepste deel van de singel komen ze nog net met kop en schouders boven het water uit. In hun duikpakken blijven ze lekker warm, in ieder geval warmer dan degenen die aan de wal aan het werk zijn. Wat zo mooi is, is dat de kinderen van de Bergkristalschool vol bewondering staan te kijken dat er ook vrouwen die in de duikpakken zitten. Tussendoor kan iedereen zich opwarmen in de Bergsingelkerk waar Bert en Wil van Namen voor thee, koffie en broodjes zorgen.” Willem merkt op dat het veel energie geeft om samen bezig te zijn en het prachtige resultaat direct zichtbaar is.
IJs en weder dienende
Willem: “De eerste week staan de boompjes er het mooist bij. Daarna treedt al snel wat verval op, alhoewel we er wel voor zorgen dat ze er met kerst prima bij staan. Elk jaar gebeurt er wel weer iets onverwachts. Bij een storm vielen de bomen een voor een om, met sneeuw worden ze al gauw te zwaar. En toen de singel dicht vroor, stond alles stabiel, maar hielden we ons hart vast voor wat er zou gebeuren als het weer ging dooien. Ondertussen ontstond er discussie over de verstoring van de natuur van het singelleven. Gelukkig vinden de eendjes alles best, die gaan lekker warm en droog op de pallets onder de bomen zitten.”
Willem vervolgt: “Op een zaterdag in januari breken we ook samen alles weer af. De lampjes, ijzerdraden, emmers en de rest van de spullen liggen bij diverse Bergsingelaren in de kelder. De pallets laten we eerst drogen en daarna slaan we ze op in de Bergsingelkerk. Mijn doel om verbinding te krijgen is geslaagd, de singelbewoners gaan makkelijker met elkaar om en helpen elkaar als dat nodig is.”