Doorkijken

Doorkijkkunstenaar Sonja van Dolron veronderstelt overal schoonheid. Beter kijken, doorkijken is haar devies. Voor BlijdorpNieuws gaat zij op doorkijk in de wijk. Want: waar je bent, is het mooi.

Als ik schilder, maak ik, werk ik hard. Bij fotograferen bekruipt mij soms het gevoel dat ik er iets meer voor zou moeten doen. Je neemt de foto en voila, dat is het. 

Op mijn eerste foto waar ik om geprezen werd, stond een blauwe hijskraan aan de Rijn. Een krachtig beeld, qua kleur en compositie, maar voor mij nog meer een herinnering aan de zware queeste die eraan vooraf ging. 

Het was ijskoud, zes uur ‘s ochtends. De lucht zacht blauw, een beetje groenig. De wereld zelf nog grijs van schemering. Ik liep al uren langs de randen van Arnhem. Ik voelde mijn handen niet meer. Mijn lijf ook niet echt. Mijn gedachte vol van wat ik onderweg tegenkwam. Betoverende ritmes in beton onder de fietstunnel, als in een Stonehenge-achtige kring gezette rioleringsbuizen… ondertussen in mijn hoofd hoorde ik de felle kritieken van mijn peers, die ik fantaseerde, dus eigenlijk mijn onophoudelijke zelfkritiek. En dat allemaal in een bewegingloze wereld.

De stilte werd verbroken. Daar, in een schijnbaar geheel ander universum, badend in wit licht van bouwlampen, stond een blauw hijskraantje, onder zingend gepiep en gerommel, zandbergen te verplaatsen. Klein en kranig, eenvoudig als door een kind ontworpen. Twijfels verdwenen, concepten verstomden. Ik zag een beeld waar ik al de hele ochtend, zonder het te weten, naar opzoek was.

 Zo heb ik koukleumend in Blijdorp gezocht afgelopen tijd.  Niet lichtzinnig naar het voor de hand liggende, maar naar dat ene beeld waar ik altijd naar zoek. Een beeld om de soms ijzige werkelijkheid even te doen vergeten. Op precies dat ene moment, waarop het gewone zo mooi lijkt te zijn. 

 Dit was mijn laatste ‘in Blijdorp, is het mooi…. Maar ik stop zeker niet met doorkijken. Wil je mee op Doorkijkreis? Mail naar info@sonjavandolron.com en je blijft meegenieten van de alledaagse schoonheid. Lieve groet, Sonja van Dolron