Ben Baggerman werkt in Blijdorp al 18 jaar als huisarts. Hij heeft in de loop der jaren het nodige zien veranderen in de wijk. Een gesprek over werkdruk, corona, burn-outs en patiënten die tussen wal en schip dreigen te vallen.
Ben Baggerman (51) begon in 2003 als huisarts toen hij in Blijdorp de praktijk van dokter Groeneveld overnam. “Het ging toen om 1600 patiënten die hij en ik onder onze hoede hadden. Dat was nog de tijd dat we geen assistenten hadden. Als je als patiënt belde, kreeg je gewoon mij aan de lijn. Op een bepaald moment kwam mijn vrouw erbij en zijn we de praktijk gaan professionaliseren. Langzaam zijn we doorgegroeid naar een praktijk van drieduizend patiënten. Inmiddels hebben mijn vrouw en ik twee assistenten, drie praktijkondersteuners en de nodige elektronische hulpmiddelen. In 2016 zijn we verhuisd naar Gezond Blijdorp, het pand aan het Stadhoudersplein. De apotheek kwam erbij, evenals de praktijk van dokter Overbeeke en fysiotherapeuten. We hebben nu een leuk team met enthousiaste mensen.”
Werkdruk onder huisartsen
De toegenomen werkdruk onder huisartsen is regelmatig in het nieuws. Is de werkdruk inderdaad toegenomen? “Jazeker, we kunnen op dit moment bepaalde dingen niet doen, gewoon omdat het te druk is. Denk aan spiraaltjes plaatsen, kleine goedaardige dingen weghalen, allerlei kleine ingrepen. De zorg die uitgesteld kan worden, moeten we ook echt even uitstellen. Er komen veel andere vragen op ons af en we moeten veel schakelen. Iedere dag komt er wel weer iets binnen waar je als huisarts iets mee moet en ook de zorgvraag is verdubbeld. In de corona-tijd hebben we een periode gehad dat mensen minder kwamen of zelfs niet kwamen. Die hulpvragen komen nu weer op gang en die komen naast andere vragen, zoals ‘hoe zit het met mijn vaccinatie-paspoort?’ en ‘Wanneer wordt er weer gevaccineerd?’”
Coronacrisis
De coronatijd was ook voor huisartsen een bijzondere periode. Baggerman kijkt er met gemengde gevoelens op terug: “Eerst kwam de zorg plat te liggen. Mensen konden niet meer naar de praktijk komen. Toen was het afwachten. Blijdorp is een relatief jonge wijk, dus we hadden in het begin niet veel coronapatiënten. Wij hadden het gevoel ‘waar is die coronacrisis?’ Andere huisartsen hadden horrorverhalen, maar hier leek weinig aan de hand. Gaandeweg kregen we ook covid-patiënten die gezien moesten worden.
Op een bepaald moment komen dan de richtlijnen binnen, maar die waren nogal gecompliceerd. Je wilt alles netjes doen en niemand in gevaar brengen. Zo moesten we patiënten in een volledig gesteriliseerd pak gaan zien. Je wilt tenslotte niemand besmetten. Maar na een consult blijk je dan toch iets in je handen te hebben wat je beter niet in je handen had kunnen hebben. Mijn vrouw en ik hebben allebei covid gehad en zijn een week goed ziek geweest. Toen we er eenmaal vanaf waren, gaf dat ons wel een gevoel van opluchting. Zo waren we een elk geval aardig immuun.
Daarna kwam de periode dat we onze patiënten konden vaccineren. Eerst moesten we de geschikte patiënten selecteren en toen kwamen de berichten in het nieuws dat het AstraZeneca-vaccin een zeldzame vorm van trombose kon veroorzaken. Mensen werden onzeker en sommigen wilden het niet meer. Hoewel wij in Blijdorp niet de taferelen hebben gehad die je wel in andere wijken zag. Tijdens de eerste vaccinatieronde is 70% gewoon komen opdagen.”
Blijdorpse burn outs
Baggerman heeft in de 18 jaar dat hij als huisarts actief is het nodige in Blijdorp zien veranderen. “In het begin had ik uiteenlopende patiënten met veel meer ouderen dan nu. Alles wat nu de wijk in komt is tussen de 20 en de 35 jaar oud. Dat worden voor een groot deel mijn patiënten. De gemiddelde Blijdorper is een jonge tweeverdiener. Gelukkig zitten er ook wel gezinnen met jonge kinderen bij en tegenwoordig zie ik ook veel expats, buitenlanders die hier tijdelijk wonen.” Tussen de nieuwkomers zitten ook Amsterdammers. Baggerman is Feyenoord-fan en heeft een grote foto van de Kuip naast zijn bureau hangen. Lachend zegt hij: “Ik vertel dan altijd maar gelijk dat we het maar beter niet over voetbal kunnen hebben.”
Omdat de patiënten vrij jong zijn komen ze met andere klachten dan vroeger. “Ja, veel meer orthopedie, bijvoorbeeld knieklachten, gynaecologie en, op nummer één, psychische klachten. We zien veel burn-out en vermoeidheidsklachten. Het gaat om jonge tweeverdieners die hard aan het werk zijn en veel ballen in de lucht moeten houden. Wat kenmerkend is voor een oudere populatie, zoals hartfalen, dat zien we nu veel minder.”
Zorgen over vereenzaming
Ben Baggerman maakt zich zorgen over vereenzaming in de wijk: “Het gaat om mensen die je moeilijk bereikt. Het beleid is er de laatste tien jaar op gericht geweest zoveel mogelijk zorg te privatiseren. Het gevolg is dat er veel versnippering is, bijvoorbeeld in de thuiszorg en de geestelijke gezondheidszorg. Dat levert problemen op. Ik heb nu vier à vijf patiënten waar ik me ernstig zorgen over maak. Het zijn mensen die ik niet kan helpen. Dat zit hem voor een deel in de mensen zelf, omdat ze zorg ontwijken, maar het komt ook door de structuur van de zorg, waardoor er maar beperkt aandacht kan zijn voor hun problemen. Het maatschappelijk veld, dat het zou moeten oplossen, ontbreekt. We staan er met zijn allen omheen, maar er is een soort onmacht om het goed op te pakken.”
De beste dokter ben je zelf
Dokter Baggerman wil de inwoners van Blijdorp graag nog iets meegeven: “Zorg zelf goed voor je gezondheid. De beste dokter ben je zelf als het gaat om het voorkomen van ziektes. Wees sportief, leef gezond, zorg voor regelmaat. Zoek naar een juiste balans. Je ziet vaak dat mensen ziek worden wanneer het daar misgaat.”
Meer informatie over de praktijk van Baggerman & Harderwijk op: https://baggermanharderwijk.gezondblijdorp.nl/