De van origine socioloog Jaco Berveling uit Blijdorp is gefascineerd door het handelen van de mens. Waarom verzamelen we? Waarom beoordelen we mensen op hun uiterlijk terwijl we ze nog helemaal niet kennen? Waarom doen we de dingen die we doen? Hij leverde vier boeiende en steeds vermakelijke non-fictie boeken op, een vijfde is onderweg.
“Ik ben met schrijven bezig en dat vind ik vooral een ambacht”, begint Jaco Berveling bescheiden. “Kunstenaar is een groot woord. Natuurlijk zitten er veel creatieve kanten aan het schrijven, bijvoorbeeld je onderwerpkeuze, daar probeer ik de lezer wel mee te verrassen.
Ik heb een zwak voor bijzondere mensen die op hun eigen manier een inkomen bij elkaar weten te scharrelen. Dan ga ik me verdiepen, kom van alles tegen en dan rol ik meestal van het ene in het andere onderwerp. Delpher is een fantastische bron, daar kun je miljoenen historische teksten woord voor woord doorzoeken. Met een paar goede trefwoorden kom je heel ver. Er zit ook troep bij maar dan heb je ineens een pareltje met informatie waar je weer mee verder kunt.
Dwaalsporen vermijden is deel van het ambacht. Soms zijn verhalen zo mooi, ook met een rafelrandje en een verzonnen kant. Vanuit mijn wetenschappelijke achtergrond vind ik dat een verhaal wel waarheidsgetrouw moet zijn, daarom zoek ik altijd meerdere bronnen.
De wandelmania, die ik in mijn laatste boek Wereldwandelen! beschrijf, speelt zich af rond 1910 – 1920. Die wandelaars dikten hun belevenissen soms flink aan, maar konden hun verhalen prima kwijt. De briefkaarten die zij onderweg verkochten waren echt een nieuwtje, er werd flink verzameld en men had er geld voor over. Nieuwsspreiding had niet de vorm die het nu heeft, je had geen apps zoals Polarsteps waarmee je reizen kunt vastleggen en met anderen delen. Maar als je krantenartikelen uit verschillende landen achter elkaar legt, wordt al heel snel duidelijk dat een voetreis van Parijs naar China in een half jaar onmogelijk moet zijn geweest.
Het volgende boek gaat over de fascinatie die de mens heeft met omvang, het idee dat mensen toch altijd maar weer een groter huis willen, een grotere auto, een kelder vol eten. En dat dat eigenlijk heel onverstandig is. In de psychologie heet dit de Groter is beter-regel. Of het ook een dik boek wordt? Ik ga me beheersen.”