Midden in de nacht staan ze op, wandelaars die hebben besloten deel te nemen aan de nachtwandeling van Platform-Scenography. Ze kennen elkaar niet, ze weten de bestemming niet, het is een onchristelijk uur. Ze voelen weerstand maar gaan toch en bespreken zaken die ze vooraf niet hadden kunnen bedenken.
Willemijn Lofvers doet onderzoek naar de betekenis van eigenaarschap voor stedelijke ontwikkeling. Ze kent de stad van binnen en van buiten. Ze werden indertijd benaderd door het Designplatform met de vraag of zij een wandeling wilde organiseren. “De avondklok was van kracht. Je bent dan helemaal alleen op straat, met de hond. Ik had het gevoel dat de stad helemaal van mij was! Dus zei ik: ‘leuk maar dan wel ’s nachts’. Ongemak en comfort werden het vertrekpunt voor een reis naar het einde van de nacht.”
“Het interessante als je ’s nachts gaat is dat je sensorisch een heel andere ervaring hebt. Geluid door sneeuw of mist wordt gedempt, maar dan is geluid je kompas. Zien gaat veel lastiger, dus kijk je bijna met je oren. Op onze eerste wandeling zijn we om vijf uur in de ochtend de stad ingelopen, door de Maastunnel, over Zuid. En dan kom je heel langzaam in het buitenland van Rhoon, in het pikkedonker. Op gevoel zoek je je weg, je ziet dingen anders, je hoort van alles, al je zintuigen komen op scherp te staan.”
“Heel langzaam zie je het dan licht worden en even denk je: ‘dat hebben we weer gehad, we kunnen op huis aan’. En dan ineens komt die zon echt op. Je hebt allerlei sequenties in het licht worden, met als eind een ‘golden hour’. Hoe vaak maak je dat nu bewust mee?”
“Tijdens de tweede wandeling spraken we expliciet af om het eerste half uur in stilte te lopen, dat was heel bijzonder. En ongemakkelijk. Normaal zou je eerst kennismaken. Maar het doet er eigenlijk niet toe (met) wie je bent of wat je doet. Het gesprek ontstaat vanzelf over de dingen die we opmerken en willen delen. Die tocht eindigede bij Oud Verlaat. Dwars door de stad, over binnenterreinen, via Crooswijk naar de Kralingse plas. Daar werd het voorzichtig licht. Bij Oud Verlaat dreven grote plastic flamingo’s op de Rotte. Onvoorzien en onbedoeld begon en eindige deze nachtwandeling met roze flamlingo’s. We hadden ons namelijk verzameld bij de oude entree van de Diergaarde.”
Het is niet zweverig, het gaat over de stad ‘s nachts ervaren Het heeft wel iets ongemakkelijks, daardoor is het misschien meditatief of heeft het iets weg van retraite. Je creativiteit wordt aangesproken. Op een bepaalde manier word ik daar euforisch van, als stoned zonder drugs. Het gaat ook over relativiteit en over de non-ruimte. Kennis over de stad heb ik in mijn vingers. Het hebben van een hond maakt dat ik kan zwerven. Nachtwandelen is dat alles mogen delen met anderen in een extreme variant.
Op 21 december is de volgende wandeling, bestemming onbekend, het vertrek rond een uur of vijf. “We zullen wel om een uur of negen terug zijn want het is een gewone dinsdagochtend. Daarin zit de uitdaging. Overdag zorgen luidruchtige meningen, oordelen en wantrouwen voor een ontvlambaar amalgaam. Voor deze nacht halen we onze outdoor uitrusting en survival-kits, symbool van ons verlangen naar vrijheid en avontuur, uit kasten, zolders en schuren. We zullen het vuur uit onze sloffen lopen in de stilte van de nacht; be prepared!”
Awaking of the City (Winter Solstice: de langste nacht en kortste dag) 21 december 2021 Informatie (en aanmelden) https://www.platform-scenography.nl/
Informatie (over verzamelplek, paklijst e.d.) volgt na aanmelding.