Veel buurtbewoners horen al eerder dan de brievenbus kleppert dat hun post in aantocht is. Postbode Klaas Zomerdijk houdt van muziek uit de jaren zestig en zeventig, en dat staat tijdens zijn werk altijd op de speaker. Hij is een bekende verschijning in Liskwartier, Bergpolder en Blijdorp. Niet alleen door de muzikale omlijsting van zijn werk, maar ook door zijn verlengde fiets en Noord-Hollandse tongval. Wat niet iedereen zal weten, is dat deze kwieke 72-jarige er al een loopbaan als kaasfabrikant op heeft zitten, zowel in binnen- als buitenland.
Om maar met die muziek te beginnen: Klaas kan er enthousiast over vertellen, zoals hij ook bevlogen over werk en sport praat. “Beatles, Stones, the Pretty Things, Creedence Clearwater Revival, Van Morrison, dat genre”, aldus Klaas. “Het mooie van die muziek is dat het meteen een aanleiding vormt voor mensen in de buurt om een praatje met me te maken.” Maar denk niet dat Klaas de tijd heeft om op zijn dooie akkertje met iedereen te babbelen. “Er wordt steeds minder post verstuurd, dus onze wijken worden steeds groter. Ik fiets en loop graag en veel, dus voor mij is dat goed te doen, maar voor veel van mijn collega’s is dat lastiger, die moeten na een paar trappen al uithijgen.”
Dat uithoudingsvermogen van deze zeventiger, dat lijkt ongeëvenaard. “Ik heb mijn hele leven veel gesport en bewogen. Ik kan niet stilzitten. Fietsen, hardlopen, schaatsen, vooral duursporten. Maar ook tijdens mijn werk sport ik. Ik maak er gewoon een intervaltraining van: ik bezorg de post in een straat, en ren terug naar mijn fiets.” We treffen Klaas op het moment dat hij een paar dagen terug een bedrijfsongeluk heeft gehad. “Ik sprong op mijn fiets, en het zadel brak. Ik heb de werkdag wel gewoon afgemaakt, maar ‘s nachts kreeg ik echt last. Het bleken een paar gekneusde ribben.” Geen reden om bij de pakken neer te zitten, Klaas blijft gewoon aan het werk.
Die mentaliteit heeft hij van huis uit meegekregen. En dat huis, dat stond aan zijn Noord-Hollandse tongval te horen overduidelijk niet in het Rotterdamse. “Ik ben opgegroeid in Limmen, een klein plaatsje boven Castricum. Mijn ouders hadden een kaasfabriek. Als om kwart voor 9 de les begon, waren wij ervoor om 6 uur in de ochtend al aan het werk.” Als directeur van die kaasfabriek is Klaas altijd hard blijven werken. “Maar ik moest op een gegeven moment stoppen vanwege mijn rug, en toen werd ik gevraagd om een kaasfabriek op te zetten in Uganda. Dat heb ik 10 jaar gedaan, van mijn 52e tot mijn 62e.”
Uganda vond Klaas een fantastisch land. “Er wonen zulke lieve, zachte mensen en het is prachtig groen. Het is daarom ook ideaal voor landbouw en veeteelt, er is ruimte genoeg.” Hij beleefde er een prachtige tijd, ontmoette er zijn tweede vrouw en kreeg met haar twee jongens, Tom en Jerry. Zijn vrouw wilde vanwege de opleidingsmogelijkheden voor hun zoons een jaar of 10 geleden naar Nederland. De dochter van Klaas, uit zijn eerste huwelijk, werkt als verloskundige in Crooswijk, en zo belandde Klaas met zijn gezin in Rotterdam.
En daar vermaakt hij zich prima, zes werkdagen per week, zo op zijn verlengde fiets vol post. Vanzelfsprekend geen elektrische fiets, want daar verbaast Klaas zich weleens over, in die stad vol elektrische bakfietsen, steps en fatbikes. “Doe mij maar een normale fiets, voor mij is nooit iets teveel, ik ren trap op, trap af. Ik weet precies welke mensen op me zitten te wachten, en dan maak ik een praatje.”
Klaas is graag buiten en onder de mensen, en als het zo uitkomt helpt hij wie hij tegenkomt. “Ik probeer elke dag een goede daad te doen. Ik kwam ooit een oud mannetje tegen die verward over straat liep, met een briefje met zijn adres erop in zijn handen. Die heb ik toen maar met de fiets thuisgebracht, een paar kilometer verderop. Zijn familie was me maar wat dankbaar.”
Is deze man dan echt onvermoeibaar? “Nou, soms voel ik weleens tijdens mijn werk dat de energie wat afneemt. Maar dan gooi ik er een paar van die Nutsen in en wat energiedrank, en dan kan ik er weer tegenaan.” Sowieso aan brandstof geen gebrek, want Klaas zegt nog elke dag 18 boterhammen naar binnen te werken. “Ik ben gewoon gek op dat spul, heerlijk. En dan met kaas he?”