De Statensingel is al 22 jaar mijn adres. Het was genoeg, ik besloot voor onbepaalde tijd op wereldreis te gaan. Hoewel ik met mijn ouders al naar verschillende verre oorden was geweest zoals China, Thailand en Zuid-Afrika was alleen de wereld in toch echt anders.
Twee weken nadat ik mijn motorrijbewijs had gehaald vloog ik op 9 december naar Orlando. Ik had een vaag plan gemaakt. In ieder geval zou ik in Orlando een motor kopen en dan via Key West naar Los Angeles rijden en daarna verder naar het zuiden.
Reis met hindernissen
Na een vier uur durend vragenvuur van de douane mocht ik eindelijk de Verenigde Staten in.
Omdat ik ervoor had gekozen, vanwege een goedkoper ticket, om op een kleiner vliegveld te vliegen was alles al dicht. Geen bussen, geen taxi’s, er was helemaal niks. Daar stond ik dan! Gelukkig bood een Nederlandse jongen die zou emigreren mij een rit aan naar mijn hostel. Goed begin!
Na een hoop geregel lukte het, ik had mijn eerste eigen motor gekocht! Een Harley-Davidson sportster uit 2005. Ik zocht nog een keer het adres op van mijn volgende stop. Zo kwam ik erachter dat ik pas de volgende dag zou vertrekken. Toen ik de dag erna helemaal bepakt en bezakt klaar stond bleek de batterij van mijn motor leeg te zijn. Wat een start!
Vonkenregen
Eindelijk reed ik mijn eerste kilometers in Amerika. Na kerst op Key West doorgebracht te hebben was het de volgende stop Miami om oud en nieuw te vieren. Op 2 januari vond ik dat ik wel genoeg tijd in Florida had doorgebracht en besloot ik vanuit Miami in een keer naar Tallahassee te rijden. Een flinke trip van 800 kilometer, geen flauwekul voor iemand met 2 weken zijn rijbewijs op zak. In Orlando haalde ik mijn nummerplaat op en begon aan het laatste stuk van de route. Een kilometer of 60 voor het eindpunt keek ik naar beneden en zag vonken alle kanten uit schieten! Na rustig de motor aan de kant gezet te hebben bleek de schakelstang eraf te zijn gevallen. In zijn 5 tufte ik verder en arriveerde eindelijk bij het hostel.
Elvis de Pelvis
Daarna naar het Westen, opeens was ik in Memphis en vooral: Graceland! Een van de beste ervaringen tijdens mijn reis. Ongelofelijk om alles, maar dan ook echt alles van Elvis te zien. Het begon koud te worden, op naar het zuiden. New Orleans om precies te zijn. Het voelde bijna Europees aan, wat een leuke stad. Een kolonie geweest van de Fransen, Engelsen en de Spanjaarden dus ontzettend veel verschillende invloeden.
Nada
Door naar Texas. Na een paar ontzettend leuke dagen was het tijd om door west Texas te scheuren. Een gebied zo groot als Spanje gevuld met… helemaal niks! Door dus naar Arizona, een van de mooiste staten met bergen, bossen en woestijn. Los Angeles kwam in zicht maar eerst nog even langs Las Vegas. Surrealistisch beschrijft de sfeer wel het beste. Ik kon gedurende mijn reis niet bevatten hoe groot het verschil soms was. Begin december liep ik nog over de singel en nu reed ik door de meest wilde landschappen en liep ik door het nagemaakte Venetië. Na een paar dagen Vegas was het genoeg geweest en reed ik door naar Los Angeles. Het was gewoon gelukt, ik had mijn eerste doel bereikt.
Maar de reis was nog lang niet klaar. Verder naar Mexico! Helaas, na anderhalve week over het schiereiland naar het zuiden te hebben gereden kwam het avontuur veel te vroeg ten einde. Ik moest terug naar Blijdorp vanwege corona. Daar zit je dan opeens weer aan de Statensingel. Een paar dagen daarvoor was ik nog mijn trip door de woestijn aan het plannen onder het genot van vistaco’s voor 60 cent.
Een groter contrast is werkelijk niet denkbaar.